एक सामान्य माणूस

ती सकाळ नसते की …
संध्याकाळ नसते …
मध्यरात्री कुठेतरी मी घरी पोहोचत असतो,

दोन जिवलग घरात …
वाट पाहून झोपेत कुठे तरी…
मी मात्र किचनमध्ये घुटमळत असतो,

घड्याळात काटे मध्यान्हवर तरी …
मी आपला टिव्हीचे चॅनल चाळत…
पचवायला काही वेळ पाळत असतो,

झोपी गेलेले दोन चेहरे…
डोळ्यात साठवून काही…
मी स्वतः ला सावरत असतो,

कुस बदलत उगाच …
झोपण्याचा तो फाजिल प्रयत्न…
झोप लागताच कुठे …
पुन्हा आॅफिसला जायला झगडत असतो. - #हर्षद_कुंभार

#क्षणकाहीवेचलेले #मराठी #कविता
#KshanKahiWechalele #harshadkumbhar #marathi #poem