मनाच्या आडात...

मनाच्या आडात,
काव्याच द्राव्य,
खुप साचलेलं असतं.

पोहरा आडात,
तर मी रोजच टाकतो.
पण...
तो कधी भरुन येतो,
तर कधी रिकामा. - हर्षद कुंभार... 

राग आणि प्रेम

रागावण्याने तिच्या जणु ...
तिव्र सरींचा मारा होतो,
विनवण्या करुन करुन
जिव मात्र बिचारा होतो.

प्रेमाचा धागा हा ...
दरवेळी नाजुक नसतो,
रागवली ती की ...
तो सुतळीगत पण लागतो. - हर्षद कुंभार...

सुचेलच अस काही नसतं

दर वेळी काही सुचेलच ,
अस काही नसतं...
मोकळा क्षणपण येतो,
एकही ढग नसलेल्या आकाशासारखा...

जेव्हा आपलं आकाश
एकदम निरभ्र असतं ...
तेव्हा फक्त दुसऱ्याचं बरसनं
अनुभवायचं असतं... - हर्षद कुंभार....

लहानपण...

लहानपण नकळत सरलं ....
मोठेपण कळत कळत आलं .
अल्लडपणा अलगद गेला ...
समजुतदारपणा सावरत आला .

लहान असताना मनी
मोठ होण्याच स्वप्ऩ ...
आता मोठ झालोय तर
मोठ का झालो हे उरी दुखःन...

काळ बदलला , वेळ गेली
भविष्याची पतंग उडवताना...
हाती वर्तमानाचा तर...
भुतकाळाच्या आठवणींचा मांजा
परेटीला गुंडाळलेला... - हर्षद कुंभार...